Διδασκαλίες

Εκπαιδευτική Ρομποτική στο Δημοτικό Σχολείο Μελίτης

Γιάννης

 |  Μαρ 22, 2013

Την Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013, την 4η, 5η και 6η ώρα, στην Ε΄ τάξη του Δημοτικού Σχολείου Μελίτης, σε συνεννόηση με τον δάσκαλο της τάξης, Γιώργο Κύρου, πραγματοποιήθηκε βιωματικό σεμινάριο εκπαιδευτικής ρομποτικής με τους μαθητές, οι οποίοι δεν είχαν ανάλογη εμπειρία κατά το παρελθόν.

Χρησιμοποιήσαμε 4 πακέτα ρομποτικής τα οποία προορίζονται για τις μικρές τάξεις του δημοτικού σχολείου, επιλογή που καθορίστηκε από το γεγονός ότι το σεμινάριο θα είχε εισαγωγικό χαρακτήρα και θα απευθυνόταν σε παιδιά χωρίς προηγούμενη εμπειρία στο αντικείμενο αυτό. Επίσης, δεν χρησιμοποιήθηκαν φύλλα εργασίας ή άλλο διδακτικό υλικό, αφού σκοπός μας ήταν να προσφέρουμε δυνατότητες μάθησης με καθαρά παιγνιώδη χαρακτήρα.

Τα παιδιά δούλεψαν σε 4 ομάδες, οι οποίες προϋπήρχαν, και κάθε μια από αυτές κατασκεύασε και προγραμμάτισε διαφορετική ρομποτική συστοιχία. Στα δύο πρώτα στάδια υπήρχε καθοδήγηση, τόσο από τον Σχολικό Σύμβουλο και τον δάσκαλο της τάξης, όσο και από το γεγονός ότι χρησιμοποιήθηκαν έτοιμοι οδηγοί συναρμολόγησης. Τα παιδιά δεν αντιμετώπισαν κανένα πρόβλημα, έδειξαν να εξοικειώνονται γρήγορα, ενώ όλα τα μέλη των ομάδων συμμετείχαν στην κατασκευή και τον προγραμματισμό, αν και κάποια παιδιά έδειχναν μικρότερο ενδιαφέρον.

Έθεσαν σε λειτουργία τις κατασκευές τους και αφού εξοικειώθηκαν και με το προγραμματιστικό περιβάλλον, δοκίμασαν στη συνέχεια να παρατηρήσουν τη λειτουργία αλλάζοντας τις παραμέτρους των εντολών. Εδώ παρατηρήσαμε ότι αρκετά από τα παιδιά αντιλήφθηκαν αμέσως τον τρόπο που επηρεάζεται η λειτουργία των κατασκευών τους όταν αλλάζουν τις εντολές και τις παραμέτρους τους.

Στη συνέχεια κάθε ομάδα, αφού προετοιμάστηκε, έκανε μια παρουσίαση περιγράφοντας:

1. το στάδιο της συναρμολόγησης,
2. το στάδιο του προγραμματισμού,
3. τη λειτουργία της κατασκευής.

Είναι βέβαιο ότι μια τέτοια εντελώς εφήμερη διδακτική πρακτική δεν μπορεί να μας δώσει ασφαλή δεδομένα για το τι πραγματικά συμβαίνει και τι μαθαίνουν τα παιδιά. Πάντως, διαπιστώσαμε τον ενθουσιασμό τους, την προσήλωσή τους στο στόχο (κατασκευή και προγραμματισμό), τη γρήγορη εξοικείωση με το προγραμματιστικό περιβάλλον – δεδομένο που φανερώνει την ύπαρξη ψηφιακού γραμματισμού, τους αυθόρμητους και φωναχτούς νοερούς υπολογισμούς, την εμπλοκή σε διαδικασίες μέτρησης και σύγκρισης μεγεθών (μήκους κυρίως), τα ανάλογα πόσα. Τέλος, όταν με ερωτήσεις προσπαθήσαμε να δούμε με ποιον τρόπο αντιλαμβάνονται τη ρομποτική στην καθημερινή ζωή, παρά το αρχικό τους ξάφνιασμα, έδειξαν να ξεχωρίζουν γρήγορα τους αυτόματους από τους ρομποτικούς μηχανισμούς.